สะพานไม้ยาวที่สุดในโลก 2 สะพาน อันดับ 1 และ อันดับ 2 เกิดขึ้นในประเทศพม่าและไทย ซึ่งมีความเหมือนที่ลงตัว สะพานไม้ที่ยาวเป็นอันดับ 1ของโลก คือ สะพานอูเบ็ง แห่งเมืองมัณฑะเลย์ ประเทศพม่า สะพานมีความยาว 1,200 เมตร และอันดับ 2 คือ สะพานมอญ มีความยาวประมาณ 850 เมตร อยู่ที่เมืองสังขละบุรี จ.กาญจนบุรี
สะพานอูเบ็ง
ในปัจจุบัน สะพานไม้อูเบ็ง ถูกใช้เป็นทางผ่านสำคัญสำหรับคนในท้องถิ่นสองริมฝั่งแม่น้ำ และยังกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญ เพราะเสน่ห์อยู่ที่การดำเนินวิถีชีวิตของคนท้องถิ่น ที่ใช้สะพานไม้อายุ กว่า 160 ปี โดยยังคงวิถีชีวิตดั้งเดิมจากรุ่นสู่รุ่น ทำให้ผู้ที่มาพบเห็น กลายเป็นภาพที่ประทับใจ ประกอบกับบรรยากาศรอบๆ ที่เต็มไปด้วยธรรมชาติ ไม่มีตึกสูง ไม่มีสิ่งก่อสร้างๆใด มาบดบังทัศนียภาพของสะพานไม้ ที่ทอดยาวเป็นสายเชื่อม 2 ฝั่งของแม่น้ำ และยามพระอาทิตย์อัสดง ยิ่งทำให้สะพานไม้นี้งดงาม ราวกับย้อนเวลาไปในยุคเริ่มต้นเมื่อปี ค.ศ. 1851 ซึ่งเป็นปีที่เปิดใช้สะพานเป็นครั้งแรก
เหตุที่สร้างสะพานนี้ขึ้น เริ่มจาก พระเจ้าพุกามให้ย้ายราชธานีจากเมืองอังวะ กลับมาตั้งที่อมรปุระ ทำให้พระราชวังที่อังวะยังเหลือไม้สักอีกจำนวนหนึ่ง “อู เบ็ง” เป็นหัวหน้าผู้รื้อไม้สักมาสร้างสะพานแห่งนี้ โดยใช้เสาไม้สักทั้งสิ้น 1,089 ต้น เป็นสะพานคนเดินที่มีความยาว 1,200 เมตร
สะพานมอญ
อีกหนึ่งสะพานไม้ที่ยาวเป็นอันดับ 2 ของโลก คือ สะพานมอญ มีความยาวประมาณ 850 เมตร ถือว่าเป็นสะพานไม้ที่ยาวที่สุดในประเทศไทย อยู่ที่เมืองสังขละบุรี จ.กาญจนบุรี สร้างขึ้นในปี ค.ศ.1985 โดยใช้ท่อนไม้ต้นไม้ที่ยืนต้นตายอยู่ใต้เขื่อนเขาแหลมมาเป็นส่วนหนึ่งในการก่อสร้าง ซึ่งมีผู้ดำเนินการสร้างคือ พระเกจิอาจารย์ชื่อดัง หลวงพ่ออุตตมะ และจากความร่วมมือร่วมใจของชาวมอญที่มีศรัทธาต่อองค์หลวงพ่ออุตตมะ จึงทำให้เกิดสะพานแห่งนี้
สะพานแห่งนี้นอกจากจะใช้สัญจรข้ามแม่น้ำแล้ว ยังเชื่อมชนชาติมอญทั้งไทยและพม่าไว้ด้วยกัน ทำให้เกิดวิถีริมแม่น้ำสองฝั่ง(แม่น้ำซองกาเลีย) แลกเปลี่ยนวัฒนธรรม การค้าขาย จนกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียง โดยสะพานมอญนี้ทอดยาวข้าม แม่น้ำสายที่แบ่งเขตแดนอำเภอสังขละบุรีออกเป็นสองฟาก ฝั่งหนึ่งคือตัวอำเภอ ส่วนอีกฝั่งหนึ่งเป็นหมู่บ้านของชาวมอญ ทั้งที่ตั้งรกรากนับร้อยปี สังขละบุรี จึงกลายเป็นเมืองที่มีความหลากหลายทางเชื้อชาติและวัฒนธรรม
และมีชาวมอญตั้งบ้านเรือนอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก แม้ความเจริญค่อยๆ เข้ามาสู่หมู่บ้านมอญ ทำให้วิถีชีวิตชาวมอญเปลี่ยนแปลงไปบ้าง แต่ก็ยังได้เห็นกลิ่นไอความเป็นมอญบางอย่างหลงเหลืออยู่บ้าง วัฒนธรรมการเทินของไว้บนหัวของชาวมอญ การใส่บาตรในช่วงเช้า ชาวบ้านมักจะใส่บาตรด้วยข้าวสวย และดอกไม้ และกราบพระลงกับพื้นถนน ด็กๆ นิยมทาแป้งทานาคา ที่มีสีเหลืองอ่อนๆ ฉาบไว้ที่ใบหน้า การเที่ยวชมสะพานมอญ ควรแวะเดินชมตั้งแต่เช้า โดยเฉพาะช่วงเวลา 6.00 – 7.00 น. เป็นช่วงที่ได้เห็นวิถีชีวิตชาวมอญ ใส่บาตรพระทุกเช้า
ทั้งสะพานไม้อูเบ็ง และ สะพานมอญ แม้จะอยู่ต่างสถานที่ ต่างเวลา รวมถึงอายุในการสร้าง แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน คือเป็นสะพานที่เสมือนเป็นสายใยเชื่อมโยงสองฟากฝั่งทำให้เกิดวัฒนธรรมขึ้น และแม้เวลาจะผ่านไปอยู่ในยุคความเจริญเข้ามา แต่หากได้มาเยื่อนสะพานไม้ทั้งสองนี้ จะพบว่าเหมือนตัวเองได้ย้อนเวลากลับไปสู่ยุคอดีตที่อาจจะหลงลืมไปแล้วก็ได้
สะพานมอญ
